Recenzja Ewy: Ilona Gołębiewska "Pozwól mi kochać" |

„Pozwól mi kochać” jest drugą częścią sagi „Dwór na Lipowym Wzgórzu”. Nie czytałam pierwszej części, więc z całą pewnością mogę stwierdzić, że książkę można czytać niezależnie. Na marginesie muszę przyznać, że jak tylko będę miała okazję, z przyjemnością sięgnę po pierwszą część, no i oczywiście dwie kolejne.

Główna bohaterka to Sabina Horczyńska, matka dwójki dorosłych córek, które wychowuje samotnie. Stoi u progu wielkiej kariery, bo jej badania zakończyły się sukcesem. Na konferencji, podczas której ma ogłosić wyniki swoich badań, zostaje oskarżona przez dziennikarza o branie łapówek. Jej życie się zmienia o 180 stopni. Z kobiety sukcesu staje się osobą wykluczoną i niepożądaną w swoim środowisku. Z pracy pozostaje przy niej tylko jedna koleżanka, a kobieta jest bliska załamaniu. Córka namawia ją, żeby udała się do rodzinnego domu i tam przeczekała całą sytuację. Decyduje się na ten krok, kiedy dowiaduje się, że jej matka, z którą jest w konflikcie, wyjeżdża na kilka miesięcy. Ta chwilowa przeprowadzka do miejsca pełnego wspomnień z dzieciństwa zmieni jej priorytety i życie na zawsze.

Fabuła książki jest poruszająca i bardzo ciekawa. „Pozwól mi kochać” czyta się błyskawicznie dzięki lekkiemu stylowi autorki. Tematykę książki można potraktować dwojako. Przeczytać jednym tchem jako fascynującą opowieść, albo powoli zastanowić się nad każdym wątkiem. Autorka porusza naprawdę wiele życiowych tematów. Od niesłusznego oskarżenia, które prowadzi do załamania kariery i dotychczasowego życia, po więzy rodzinne i relacje w niej panujące, między innymi te pomiędzy matką, a córką.

„… w dzieciństwie sto razy bardziej wolałam mieć blisko siebie swoją matkę niż kolejny model jakieś tam lalki z końca świata…”. Matka robi wszystko, żeby zapewnić córkom to co najlepsze, a one potrzebują tylko jej obecności i bliskości. Skąd my to znamy?! Albo pieniądze albo rodzina… To tylko jeden z wątków, które porusza autorka, a jest ich wiele i to bardzo ważnych, a do tego życiowych. Jest to opowieść o poszukiwaniu sensu życia oraz radzeniu sobie z przeciwnościami losu. Pomimo tak trudnych tematów, które porusza autorka, książka jest naprawdę bardzo przyjemna.

Czyta się ją błyskawicznie, bo chce się dowiedzieć, co będzie dalej. Jest ciekawa, wciągająca i poruszająca, a momentami naprawdę wzruszająca. Dodatkowo przez to, że autorka wprowadza tyle życiowych wątków, czytając ją można się odnieść do swojego życia np. jak w jednej chwili można komuś zniszczyć życie. Można się zastanowić, że może coś takiego spotkało kogoś z naszego najbliższego otoczenia.

Gorąco polecam, szczególnie na jesienne ponure wieczory. Czytając książkę, poczujemy pełen relaks i może najdzie nas odrobina refleksji…

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Muza.

Ewa

Ilona Gołębiewska „Pozwól mi kochać”