Gaja Kołodziej „Dwa bieguny”

Nie tak miała wyglądać jej podróż do Nowej Zelandii.
Miała być tu z nim, a jest sama.
Miała zwiedzać wyspę, a ona siedzi u ciotki.

Chociaż plany na życie drastycznie się zmieniły, Agnieszka nie odwołała podróży, lekko ją jednak modyfikując i decydując się na wizytę u siostry swojej matki, która od wielu lat mieszka na tej zielonej wyspie na krańcu świata. Przerażona dziewczyna z szokiem obserwuje, jak inne życie od jej własnego, pełnego reguł, prowadzi ciotka i jej znajomi. Że można żyć, jak się chce i dać żyć innym.

Na początku Agnieszka przypominała mi nieco bohaterkę „Przemilczeń” – była równie niepewna siebie, trochę naiwna, przywykła do sztywnych reguł, tak głęboko zakorzenionych w jej umyśle. Jednak stopniowo okazywało się, że niektóre reguły można łamać, że za zmianę tradycji nie grozi więzienie, że własna ocena sytuacji jest trafniejsza niż to, co widziała poprzez pryzmat swojego surowego wychowania. Agnieszka uczyła się akceptować innych, ale także siebie. Oddalona od krytycznego wzroku babci czy rodziców, zaczęła zadawać sobie pytania o swoje życie. Do tej pory dziwiła się, kwestionowała wybory innych, a jej wewnętrzne monologi pełne były wyuczonej pogardy, ale to zaczynało się zmieniać.

Oczywiście ja musiałam dopatrywać się tu wątków romantycznych, ale nie o tym była ta powieść. Główna bohaterka odkrywała siebie na nowo, odkrywała historię swojej rodziny i to w tym momencie było dla niej najważniejsze. Czy ta zmiana będzie stała? Czy nie skończy się wraz z powrotem do Polski? Czy jedynie zafarbowane włosy będą jej przypominać o krótkim okresie buntu?

„Dwa bieguny” to historia, w której akcja toczy się niespiesznie, a autorka fragmentami ujawnia wydarzenia, które skłoniły bohaterkę do samotnej podróży. Nowa Zelandia została opisana w idylliczny sposób, choć nie zabrakło gorzkich i smutnych fragmentów historii. Książkę dobrze się czyta, a pobyt Agnieszki na końcu świata obfitował w zderzenia z ciekawymi ludźmi, których historie życiowe dodawały powieści kolorytu.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Autorce.