Jakub Małecki "Horyzont" |

Mariusz po powrocie z misji w Afganistanie nie potrafi się przystosować do życia w społeczeństwie. Te realia są zupełnie inne od tamtych, tam czuł się potrzebny, tu jest nikim. Ma rodzinę, której woli nie odwiedzać. Ma sąsiadkę, z którą lubi się napić i słuchać bułgarskiego rapu. Ma zaliczkę na książkę od wydawnictwa, zero pomysłu na powieść i coraz mniej czasu, by ją napisać.

Życie Zuzy kręci się wokół kilku stałych punktów. Praca, własne mieszkanie, sąsiad, z którym może się napić. Rodzinny dom i chora babcia, którą często odwiedza. To właśnie tam dowiaduje się, że jeszcze nie wie wszystkiego o swojej rodzinie. Zaczyna ją ogarniać obsesja na temat tajemniczej sprawy z przeszłości swoich rodziców.

Żałuję, że przez ten dziwny stan apatii, w który popadłam w marcu w związku z korona wirusem, siedzeniem w domu i różnymi obawami, tak długo odkładałam lekturę książki. Bałam się, że będzie za ciężka, a ja potrzebowałam czegoś lekkiego. Ale w końcu przeczytałam siedemnaście romansów (przed chwilą to policzyłam i jestem w szoku) i byłam wreszcie gotowa sięgnąć po coś innego. I bardzo się cieszę, że mogłam przeczytać „Horyzont”, tym bardziej, że książka zostanie zekranizowana i pozna ją jeszcze szersze grono odbiorców.

Mój kolega z klasy był na misji w Iranie kilka miesięcy. Wrócił inny, mówił o kolegach, którzy szli na służbę i nie wracali. Ale mieliśmy wtedy ledwie dwadzieścia lat i potrafiliśmy szybko zapomnieć o tych opowieściach i o trudnych przeżyciach żołnierzy, które się za nimi kryły. „Horyzont” nieco przypomina mi „Snajpera”, może dlatego, że to jedyny znany mi film pokazujący mężczyznę po powrocie z wojny, jak nie potrafi się odnaleźć w zwyczajnym życiu. Jakub Małecki, a właściwie główny bohater jego książki – Mariusz Małecki w swojej książce pokazuje bohatera (żeby było śmieszniej: Jakuba Małeckiego) – Misjonarza, który po powrocie do kraju nagle nie rozumie języka, którym mówią jego bliscy. Są sprawy, o których on nie chce powiedzieć. Ale przez to już nigdy nie będą w stanie go zrozumieć. Dla Mariusza ta książka staje się swego rodzaju słownikiem, tłumaczącym jego doświadczenia. Bardzo trudne decyzje, które musiał podjąć. Życie, które poświęcił w zamian za swoje życie.

Podobało mi się to, że zupełnie nie wiedziałam, czego spodziewać się po tej książce. Jakub Małecki świetnie poradził sobie z tą powieścią obyczajową z wątkami wojennymi. Sprawdził się jako narrator zarówno dla męskiej jak i kobiecej postaci. Jego styl okazał się zaskakująco lekki, bawił się formą, snuł barwne opisy – nawet gdy mówił o szarości życia codziennego albo o ciężkich przeżyciach wojennych. „Horyzont” to nietypowa historia, miejscami szokująca i wywołująca duże emocje, ale bardzo się cieszę, że mogłam ją poznać. Już wiem, że będę sięgać po pozostałe książki autora.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu SQN.

Jakub Małecki „Horyzont”