Camilla Läckberg i jej "Super-Charlie" |

Jak dobrze znacie swoje małe dziecko? Bo rodzina kilkumiesięcznego Charliego nie do końca orientuje się w jego możliwościach. Tylko babcia wie, że ten malutki bobas oprócz gaworzenia i raczkowania potrafi też całkiem dobrze mówić i… latać! Usilnie trenuje też swoje inne moce, ultraczuły słuch i rentgen w oczach, ale nie wszystko mu jeszcze wychodzi.

„Super-Charlie i złodziej zabawek” opowiada o tym, jak pewnej nocy starszej siostrze Charliego ginie ukochany pluszak. Cała rodzina jest poruszona, wszyscy przeszukują cały dom. Czyżby okradł ich złodziej zabawek? Charliemu jest okropnie żal siostry i nie podda się, dopóki nie znajdzie pluszaka.

W historii „Super-Charlie i tajemnica babci”, tata zabiera całą rodzinę na kemping. Próbują oswoić się z nowym miejscem i korzystać z lokalnych atrakcji, lecz w pewnej chwili zauważają brak babci. Rodzina Super-Charliego snuje rozmaite scenariusze na temat tego, co się mogło stać, mniej lub bardziej rzeczywiste. Super-Charlie czuje, że to moment, by wreszcie nauczyć się korzystać ze swojego super-wzroku.

Nie wiedziałam, że Camilla Lackberg uznana autorka kryminałów (jeszcze nie czytałam!) i nowego thrillera „Złota klatka”, kilka lat temu napisała kryminalne opowiadania dla dzieci, ilustrowane przez Millis Sarri. „Super-Charlie i złodziej zabawek” oraz „Super-Charlie i tajemnica babci” to krótkie opowiadania z wyraźnym wątkiem kryminalnym. Na szczęście przedstawione są tak, że mimo poważnych dla dzieci problemów (bo przecież zarówno zniknięcie ukochanego pluszaka, jak i babci to straszne wydarzenia), nie emanują atmosferą smutku. Wręcz przeciwnie, mnie bawiły. Moja półtoraroczna córka jest jeszcze za mała, zarówno ze względu na stopień skomplikowania fabuły i ilustracji, jak i samo wydanie książek – w formacie A4, z twardą oprawą i papierowymi stronami. Zgodzę się z wydawcą, że książki przeznaczone są dla dzieci od 3 lat. Jednak niektóre szczegóły z ilustracji zrozumieją dopiero starsze dzieci lub ich rodzice.

Charlie nie jest przedstawiony na ilustracjach jako słodki bobas, jego wizerunek, zgodnie z fabułą, wskazuje na dziecko z charakterkiem. Widać, że uwielbia swoją babcię, ale relacja z mamą i tatą jest zupełnie inna. Autorka pokazuje rodziców Charliego jak istoty, których zachowanie nie zawsze jest dobrze interpretowane przez dzieci, stąd zabawne i niepokojące nieporozumienia. Stworzyła historie, które na pewno wzbudzą w małym człowieku napięcie, sprawiając, że będzie z zainteresowaniem słuchał i oglądał. Na szczęście obie dobrze się kończą. Dlatego już teraz możecie zarazić swoje dzieci miłością do skandynawskich kryminałów i obserwować, jak radzą sobie z pierwszymi próbami dedukcji.