O'Neill Tom, Piepenbring Dan „Manson. CIA, narkotyki, mroczne tajemnice Hollywood” #Ewa

Odkąd rozeszła się wieść, że Quentin Tarantino w filmie „Pewnego razu w Hollywood” opowie historię makabrycznych morderstw Mansona, na rynku pojawiły się nowe lub wznowione książki opisujące tę historię i próbujące znaleźć wyjaśnienie dla tych zdarzeń.

Autorzy książki „Manson. CIA, narkotyki, mroczne tajemnice Hollywood” to jedni z wielu dziennikarzy, którzy sięgnęli po historię Charlesa Mansona. Latem 1969 roku Charles Manson zleca członkom swojej sekty brutalne morderstwa w Hollywood. W ciągu dwóch dni ginie siedem osób, w tym Sharon Tate, żona Romana Polańskiego, która w dniu swojej śmierci była w ósmym miesiącu ciąży.

Na początku historia miała być artykułem dziennikarza Tom O’Neilla dla Premiere Magazine z okazji 30-lecia popełnienia zbrodni, ale historia ma tyle niewiadomych, że jak sam autor napisał:

„Minęło dwadzieścia lat, a mój reportaż nie jest ukończony, „Premiere” już nie istnieje, a ja nadal mieszkam w Los Angeles.” (str 20)

Książka stanowi podsumowanie rzetelnego dziennikarskiego śledztwa. Autor od początku chce udowodnić, że oficjalna wersja wydarzeń mija się z prawdą, a jego celem nie jest wyjaśnienie, co naprawdę się stało. Książkę czyta się więc ze świadomością, że jest to opisane stanowisko autora, a nie obraz całości. Czy aby na pewno?

Autor nie opisuje samej zbrodni, bada bardziej tło całej sprawy. Ukazuje nieuczciwych prokuratorów, skorumpowanych policjantów i gwiazdy Hollywood pokazując tych ostatnich z innej strony, niż znamy z czerwonego dywanu. Książka nie opowiada na pytanie, co kryło się za zbrodnią, ale jasno dowodzi, że nie wszystko jest takie, jak to opisano. Może rzeczywiście Manson był powiązany z szychtami z Hollywood? Dlaczego tylu osobom po tylu latach zależy, żeby prawda nie ujrzała światła dziennego?

Momentami czytelnik ma wrażenie, że książka to opis teorii spiskowych będących wytworem fantazji autora. I w takiej chwili ma się ochotę tę książkę odłożyć. Niestety, a raczej na szczęście, autor nam na to nie pozwala, bo pokazuje fakty i dowody, że rzeczywiście było tak, jak pisze. Robi to w tak zajmujący sposób, że po prostu nie można odłożyć książki, bo chce się dowiedzieć więcej.

„Już sam fakt, że wszyscy ci odmawiają – powiedział – jest intrygujący.” (str. 73)

„Manson. CIA, narkotyki, mroczne tajemnice Hollywood” jest interesującą historią, momentami irytującą, ale na pewno bardzo wciągającą. Osobiście nie jestem zwolenniczką tego typu książek, ale tą zdecydowanie polecam.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Akurat.

Ewa

O’Neill Tom, Piepenbring Dan „Manson. CIA, narkotyki, mroczne tajemnice Hollywood”