Jodi Picoult – Krucha jak lód

Ostatnio czytałam kilka ciężkich i wzruszających książek, jednak żadna nie może się równać z „Kruchą jak lód” Jodi Picoult. Autorka po raz kolejny nie zawiodła i zapewniła bardzo emocjonalną rozrywkę na najwyższym poziomie.

Osteogenesis imprefecta. Wrodzona łamliwość kości. Nazwę słyszałam, jednak nigdy wcześniej nie zastanawiałam się na objawami tej choroby i życiem ludzi, którzy na nią cierpią. Jodi Picoult otworzyła mi oczy, sprawiła, że zaczęłam szukać informacji, czytać o różnych typach tej choroby. Typ II i III można rozpoznać już podczas ciąży. Nienarodzone dziecko ma połamane kości, będąc w najbezpieczniejszym miejscu- pod sercem matki. Co w taki razie czeka je po przyjściu na świat? Dziecko z typem II umiera niedługo po urodzeniu. Typ III daje szansę na przeżycie porodu, ale ryzyko złamań jest ciągle bardzo wysokie. To choroba genetyczna, dziedziczna, ale też powodowana losową mutacją genów. 
Charlotte wiedziała, że jej upragnione dziecko urodzi się chore. Dowiedziała się tego podczas USG, gdy miała poznać płeć. Początkowo była w szoku, starała się jednak to zaakceptować. Fakt, że dziecko ma typ III, że ma szanse na przeżycie, pozwolił jej uwierzyć, że jakoś sobie poradzą.

Lekarze powiedzieli, że jeśli przeżyje- jeśli – to będzie ciężko chorować. Bardzo ciężko. A ja niby mam nie myśleć o takich rzeczach, tylko nie mogę zrozumieć, dlaczego to jest grzech: pragnąć, żeby ukochana osoba nie musiała cierpieć? (str 255)

Willow ma już 5 lat. Jej historię poznajemy z perspektyw różnych osób: rodziców, siostry, ich znajomych, które zwracają się bezpośrednio do niej. Powoli wyłania się obraz codziennego życia rodziny, całkowicie podporządkowanego chorobie. Choć nieustannie na nią uważają, kości Willow są tak kruche, że ciągle się łamią i często ląduje w szpitalu. Próba przywrócenia choć namiastki normalności dla Amelii, starszej siostry Willow, czyli wycieczka do Disneylandu kończy się dla chorej dziewczynki pobytem w szpitalu, dla jej siostry nocą u rodziny zastępczej, a dla rodziców pobytem w areszcie. Sean, ojciec Willow, poczuł się upokorzony, tym bardziej, że sam był policjantem i postanowił wnieść pozew. Prawnicy szybko odradzili im zakładanie z góry przegranej sprawy. Zasiali jednak w rodzinie ziarno wątpliwości, proponując oskarżenie położnika o niedobre urodzenie (taka skarga opiera się na założeniu: gdyby matka wiedziała, że urodzi  ciężko upośledzone dziecko, mogłaby przerwać ciążę).
Położnikiem Charlotte była jej przyjaciółka Piper. Czy kobieta odważy się wnieść pozew i publicznie przyznać, że gdyby wiedziała wcześniej i chorobie córki, nie urodziłaby Willow? Czy jest gotowa zaryzykować szczęście rodziny paradoksalnie walcząc o jej szczęście?
Ta historia opowiada nie tylko o ogromie cierpienia dziecka chorego na wrodzoną łamliwość kości. To nie tylko pytanie o aborcję, moralną zgodę na decydowaniu o czyimś życiu lub śmierci z powodu wrodzonych chorób. Chociaż tak- zmusza do myślenia na ten temat. To zwrócenie uwagi na życie osób, które opiekują się chorymi. O poświęcających się rodzicach, próbujących zorganizować życie rodzinne. O pieniądzach- których potrzeba coraz więcej na leczenie i udogodnienia. Trudny wybór, czy więcej pracować, by utrzymać rodzinę, czy mieć czas dla niej. Ale taka rodzina to często nie tylko chora i jej rodzice. To także rodzeństwo, pozostawione same sobie. Jakby fakt, że jest zdrowe sprawiał, że potrzebuje mniej uwagi, mniej bliskości. I naturalna konsekwencja tego- coraz większe problemy ze sobą.
Jodi Picoult pokazała, że miłość przybiera różne formy. Jest opiekuńcza, czuła. Ale czasem prowokuje do walki z całym światem. Warto jednak nie zagubić się w tej walce, aby osoba, dla której walczymy, nie stała się też ofiarą. Nie odważyłabym zrobić coś takiego jak Charlotte, choć może nie powinnam się wypowiadać na ten temat, skoro nie jestem matką chorego dziecka i nie widzę codziennie cierpienia, nawet starannie ukrywanego, osoby, dla której chcę zrobić wszystko.

Książka bierze udział w wyzwaniach:
– Czytam opasłe tomiska (616 strony)
– Przeczytam tyle, ile mam wzrostu 
– Klucznik
Pozostałe książki autorki:
– Bez mojej zgody + EKRANIZACJA: „Bez mojej zgody” (My Sister’s Keeper, 2009)
– Czarownice z Salem Falls + EKRANIZACJA: „Czarownice z Salem Falls”  (Salem Falls, 2011)
– Deszczowa noc
– Drugie spojrzenie
– Dziesiąty krąg (6/10) EKRANIZACJA: „Dziesiąty Krąg” (The Tenth Circle, 2008)
– Głos serca
– Jak z obrazka
– Jesień cudów
– Karuzela uczuć + EKRANIZACJA: „W imię miłości” (The Pact, 2002)
– Linia życia
– Pół życia (6/10)
– Przemiana
– Świadectwo prawdy + EKRANIZACJA: „Cała prawda” (Plain Truth, 2004)
– Tam gdzie ty
– To, co zostało
– W imię miłości
– W naszym domu
– Zagubiona przeszłość
– Z innej bajki (napisana wraz z córką)